جنبش دانشجویی ومناسبات دولت ها وروشنفکران دینی پس از انقلاب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• پیمان عین القضاتی 1 
 
• حسن خیری  2 
 
• محمد حسین پوریانی 3

1 دانشجوی دکتری گروه جامعه شناسی سیاسی ،گروه جامعه شناسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.

2 دانشیار گروه جامعه شناسی ، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.

3 استادیارگروه جامعه شناسی ، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.

چکیده

توسعه جنبش دانشجویی بعنوان پیشران فعالیت های اجتماعی امروزه یکی از دغدغه‌های مهم نظام جمهوری اسلامی می باشداما افت شاخص های جنبش دانشجویی ایران درسال های اخیر بیانگر اهمیت بالای نیاز به تفکر و اقدام در راستای توسعه آن می باشد برای دستیابی به مدل نیازبه تحلیل اجتماعی جنبش دانشجویی پس از انقلاب اسلامی است که چگونگی وچرایی آنرا بیان می دارد با توجه به ابعاد ذکر شده برای جنبش دانشجویی در ادبیات موجود یکی از عناصر بسیار مهم ساختار ها می باشند که بر جنبش تاثیر می گذارد و نکته مهم در مورد ساختارها مناسبات دولت ها و روشنفکران با جنبش می باشد از آنجا که تاکنون به این بعد از تحلیل جنبش دانشجویی توجه نشده است این پژوهش به دنبال یافتن چارچوبی برای تحلیل جنبش دانشجویی در فضای دانشگاه‌ها می باشد.پژوهش از نوع کیفی بوده و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد با رویکرد نوظهور به تدوین چارچوب توسعه جنبش دانشجویی بر مبنای رابطه دولت ها و روشنفکران با جنبش می باشد. داده برداری از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با جمعی از دبیران اتحادیه‌ها و تشکل‌های دانشجویی و فعالان جنبش دانشجویی از ابتدای انقلاب تاکنون می باشد و طی مصاحبه با ۱۵ نفر اشباع نظری به دست آمده است. چارچوب نهایی پژوهش شامل دو الگوی تشخیص و تعیین افت جنبش دانشجویی و توسعه جنبش دانشجویی می باشد در الگوی تشخیص سه مقوله اصلی علل ضعف جنبش و نشانه های افت شاخص جنبش دانشجویی و عواقب منفی دیده می شود. همچنین در الگوی توسعه جنبش دانشجویی پنج مقوله اصلی شامل ماهیت های تقویت کننده ،پدیده های محوری ،راهبردها و پیامدها وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• ساختار 
 
• دولت 
 
• روشنفکران 
 
• جنبش دانشجویی 
 
• نظریه داده بنیاد